zaterdag 5 juni 2010
Heet
Het is zaterdagochtend en ik zit in de tuin. Het voetbalseizoen van mijn oudste zoon is afgelopen dus ik heb me niet voor zonsopgang hoeven te melden bij VVVFVV ergens tussen Hoek van Holland, Katwijk en Delft. Nee, eindelijk zit ik in mijn groene oase te genieten van een (n)espresso. Voel me dus erg “Cloony”. Het is warm.. niet de koffie.. maar de zitting van mijn plastic stoel… Niet echt handig voor het eerst weer in korte broek en op je Hartman gaan zitten die vanaf 6 uur al in de brandende zon heeft gestaan.
Ik ga zo naar de Markt – even stiekem naar mijn nichtje kijken , die met een rood hoofd van de inspanning verhitte klanten in een steenkoude winkel helpt aan been, borst, lever of vleugel.
Vleugel… weer die kl.te kauwen… In de boom twee huizen verderop heeft zich een motorbende aan kauwen gevestigd. En deze Nomads trekken met enige regelmaat over onze tuin heen, met veel lawaai en dreigementen. Ik denk dat ze nog steeds boos zijn op Zorro.
De eigenlijke eigenaar van mijn tuin.. Zijn tuin, dus. Sinds onze zwarte vriend evenveel ruimte heeft als Bokito in Blijdop, gedraagd hij zich ook zo. Een kat die vanaf de schutting iets te lang staarde naar onze viervoetige wreker, werd met een sprong van 60 centimeter uit stilstand, te kennen gegeven echt door te moeten sluipen. En toen de Nomads het hadden voorzien op de dagelijkse cracker van onze langoor werd hen al snel duidelijk dat deze tuin te klein was voor twee dominante beesten.
Sinds hij ze de tuin uit jaagde trekken de nomads met veel misbaar langs onze tuin. Alleen hun leider vliegt nog wel eens over de tuin. Maar die heeft het aan zijn hardkleppen.
Ik ga zo naar de Markt – even stiekem naar mijn nichtje kijken , die met een rood hoofd van de inspanning verhitte klanten in een steenkoude winkel helpt aan been, borst, lever of vleugel.
Vleugel… weer die kl.te kauwen… In de boom twee huizen verderop heeft zich een motorbende aan kauwen gevestigd. En deze Nomads trekken met enige regelmaat over onze tuin heen, met veel lawaai en dreigementen. Ik denk dat ze nog steeds boos zijn op Zorro.
De eigenlijke eigenaar van mijn tuin.. Zijn tuin, dus. Sinds onze zwarte vriend evenveel ruimte heeft als Bokito in Blijdop, gedraagd hij zich ook zo. Een kat die vanaf de schutting iets te lang staarde naar onze viervoetige wreker, werd met een sprong van 60 centimeter uit stilstand, te kennen gegeven echt door te moeten sluipen. En toen de Nomads het hadden voorzien op de dagelijkse cracker van onze langoor werd hen al snel duidelijk dat deze tuin te klein was voor twee dominante beesten.
Sinds hij ze de tuin uit jaagde trekken de nomads met veel misbaar langs onze tuin. Alleen hun leider vliegt nog wel eens over de tuin. Maar die heeft het aan zijn hardkleppen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
